من ا زعاطفه حرف می زنم

آن معاشقه ای که میان  خاطراتمان رقم خورده 

در پس زمینه  روزهایی که  تنها با هم خندیده ایم  ، حرف زده ایم 

بی آنکه بوسه ای میانمان رد و بدل شود

بی آنکه آغوشی از آغوشی گذر کند

 آن معاشقه ای که چند سال بعد  به اشاره ای کوچک پدیدار می شود 

و گریزگاهی نیست  تا بگویی چیزی میانمان نبوده است

معاشقه های موازی بی گلایه ای که وقتی از آنها حرف می زنی کلمات را نمی توانی کنار هم بنشانی

و هنگامی که در خودت نگاهشان می کنی

کِر‍ِختی از شانه چپت لیز می خورد و از زمین اتاق و سقف همسایه  و کوچه و آسفالت پایین می رود

من ا زعاطفه  حرف می زنم

از سلام هایی که با یک خداحافظی سخت و محکم و غمگین تمام نمی شوند

آن معاشقه های دوست داشتنی خاطرات که شتاب زندگی را دارند 

که  مرگ التهاب کوچکی است  بر سینه هاشان

معاشقه های بی وسواسی که در سکوت زندگی می کنند

و در سکوت همیشگی جاری اند .